Απολογία
ενός αναπολόγητου ανθρώπου
Κάτι
που πιθανότατα δεν γνωρίζετε για μένα είναι ότι είμαι φαν των μυθιστορημάτων
του Πέτρου Μάρκαρη, με κεντρικό ήρωα τον αστυνόμο Κώστα Χαρίτο. Τον ήρωα αυτόν
τον γνώρισα, υποδυόμενο από το Μηνά Χατζησάββα, μέσα από την τηλεοπτική σειρά
«Νυχτερινό Δελτίο», η οποία βασιζόταν στο πρώτο μυθιστόρημα του εν λόγω
συγγραφέα και προβλήθηκε το 1998 από την ΕΤ-1, σκηνοθετημένη από τον Πάνο
Κοκκινόπουλο. Εννέα χρόνια αργότερα κι ενώ εγώ φορούσα τις παραλλαγές μου, η
δημόσια τηλεόραση θα φιλοξενούσε ξανά το δεύτερο μυθιστόρημα του Πέτρου
Μάρκαρη, με τίτλο «Άμυνα Ζώνης». Το πρωταγωνιστικό αντρόγυνο ήταν το ίδιο, οι
υπόλοιποι χαρακτήρες ερμηνεύονταν από άλλους ηθοποιούς και γενικά η όλη
σκηνοθετική προσέγγιση ήταν διαφορετική (ήταν διαφορετικός κι ο σκηνοθέτης,
άλλωστε!).
Σε αντίθεση με σειρές του ίδιου σκηνοθέτη
(και της ίδιας παραγωγού εταιρείας) που προβλήθηκαν πολλές φορές σε επανάληψη,
δεν συνέβη το ίδιο με «Νυχτερινό Δελτίο». Κάποια στιγμή προς τα τέλη του 2011,
η σειρά αυτή προβάλλεται ξανά κι εγώ δεν χάνω την ευκαιρία να την εγγράψω σε dvd. Γνωρίζοντας ήδη ότι δεν είχε αναρτηθεί
σε κανένα site (ούτε υπήρχε πρόσβαση σε αυτήν μέσω του greek-movies.com),
αποφασίζω να την ανεβάσω στο YouTube,
δημιουργώντας επί τούτου ένα κανάλι. Η ανάρτηση αυτή έχει αξιοσημείωτη απήχηση·
μάλλον δεν ήμουν ο μόνος φαν αυτής της σειράς. Συν τω χρόνω, στο ίδιο κανάλι
αναρτώ ένα δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι που δεν εκδόθηκε ποτέ σε cd (παρά μόνο σε
βινύλιο), τη σειρά ντοκιμαντέρ «Ισορροπώντας στις Ράγες», κάποιες τηλεοπτικές
συναυλίες του Μ.Χ. και της Ελένης Καραΐνδρου και λίγα ακόμα βίντεο χατζιδακικού
περιεχομένου, μεταξύ άλλων και την ομιλία του στο Καλλιμάρμαρο κατά της
εφημερίδας Αυριανής (την οποία είχα βρει χρόνια πριν στο YouTube σε
κάποιο μάλλον ανενεργό σήμερα κανάλι και, σοφά σκεπτόμενος, είχα αποθηκεύσει
τοπικά).
Παράλληλα, το 2015, με αφορμή τη συμπλήρωση
10 ετών από τη διακοπή της λειτουργίας του Σταθμού Πελοποννήσου, δημιουργώ ένα
δεύτερο κανάλι (κάτω από την ίδια διεύθυνση gmail, ανοήτως σκεπτόμενος)
προκειμένου να αναρτήσω το επετειακό βίντεο. Λίγες μέρες μετά το βίντεο αυτό
αποσύρεται (ως είθισται με τα επετειακά βίντεο), όμως ένα χρόνο αργότερα το
κανάλι αυτό παίρνει νέα πνοή, εντασσόμενο στις ενότητες του site μου και
περιλαμβάνοντας τις εναέριες εικονοληπτικές μου απόπειρες.
Δυστυχώς, τα 110 σιδηροδρομικά βίντεό μου δεν
είναι πλέον διαθέσιμα, ενώ η οποιαδήποτε προσπάθεια πρόσβασης σε αυτά καταλήγει
σε μια ενημέρωση περί τερματισμού του καναλιού μου. Τρεις καταγγελίες
παραβίασης πνευματικής ιδιοκτησίας για τη σειρά «Νυχτερινό Δελτίο» στάθηκαν
αφορμή προκειμένου το YouTube να
κλείσει όλα μου τα κανάλια: όχι μόνο αυτό, στο οποίο ήταν αναρτημένη η σειρά,
αλλά και το συνονοματεπώνυμό μου κανάλι. Παράλληλα, ενημερώθηκα ότι τυχόν
απόπειρα δημιουργίας νέου καναλιού θα συνοδευτεί από κλείσιμό του. Το YouTube, υποθέτω φοβούμενο την
άσκηση αγωγών εκ μέρους των παραγωγών εταιρειών ή των εταιρειών διαχείρισης
πνευματικών δικαιωμάτων, προχωρά σε λήψη του πλέον δραστικού μέτρου,
απαγορεύοντάς θεωρητικά ισοβίως τη δημιουργία νέου καναλιού σε όσους κρίνονται
ένοχοι παραβίασης πνευματικών δικαιωμάτων.
Όλα τα δικά μου βίντεο υπάρχουν αποθηκευμένα
τοπικά, οπότε η ανάρτησή τους σε άλλη πλατφόρμα είναι ζήτημα μερικών ημερών.
Δεν θα κρίνω την πολιτική του YouTube,
ίσως κρίνω τη δική μου αφέλεια για το ότι πρόβαλλα τον κόπο μου κάτω από το
ίδιο gmail με
ένα κανάλι που ανά πάσα στιγμή μπορούσε δικαίως να κλείσει (αν και δεν γνώριζα
επ’ ουδενί ότι τυχόν κλείσιμο ενός καναλιού συμπαρασύρει και όλα τα υπόλοιπα
του ίδιου διαχειριστή, ειδάλλως δεν θα φιλοξενούσα όλα μου τα κανάλια κάτω από
το ίδιο gmail).
Θα κρίνω, όμως, πολύ αυστηρά το YouTube για
τρεις λόγους:
1.
δέχτηκε τρεις διαφορετικές καταγγελίες για το
ίδιο σίριαλ (όσες απαιτούνταν για να κλείσει το κανάλι) από έναν κυνηγό
κεφαλών, που πληρωνόταν από την Ε.Ρ.Τ. με 1,900 € μηνιαίως και που εικάζω
ότι ποσοτικοποιεί την αποτελεσματικότητά του βάσει των καναλιών που έκλεισαν
εξ’ αιτίας της δράσης του. Εάν είχα αναρτήσει τρία σίριαλ, θα ήταν απόλυτα
λογικό να διατυπωθεί μια αξίωση για το καθένα και το κανάλι μου να οδηγηθεί σε
τερματισμό. Όμως τώρα τα 18 επεισόδια ομαδοποιήθηκαν καταλλήλως στο απαιτούμενο
πλήθος καταγγελιών ώστε το κανάλι μου να κλείσει με συνοπτικές διαδικασίες. Αν
αυτό δεν λέγεται κατάχρηση εξουσίας, τότε πώς λέγεται;
2.
ακόμα και ο χειρότερος κακούργος έχει
δικαίωμα να απολογηθεί πριν τον οδηγήσουν στην αγχόνη. Το YouTube, αντίθετα, έδωσε την κεφαλή
μου επί πίνακι σε κάποιον που απλά το ζήτησε, στερώντας μου την πρόσβαση σε
υλικό για το οποίο δεν υπήρχε η παραμικρή αξίωση πνευματικών δικαιωμάτων, χωρίς
καν να μού δώσει την ευκαιρία να διαγράψω το υλικό που ξεκάθαρα δεν μού ανήκει.
Προφανώς δεν θα διατύπωνα αντίρρηση για τη διαγραφή υλικού που δεν μού ανήκει,
ακόμα κι αν κάτι τέτοιο διαπιστωνόταν μετά από 13 χρόνια. Η λογική, λοιπόν, του
YouTube
είναι «πρώτα καταδικάζουμε και έπειτα δικάζουμε» και κάτι τέτοιο δεν είναι
πρέπον απέναντι σε ανθρώπους που το τροφοδοτούν με υλικό (και data και
διαφημίσεις). Στο κάτω κάτω, δεν ήμουν ο μόνος που ανάρτησε μια τηλεοπτική
σειρά.
3.
αν ο τρόπος κλεισίματος των καναλιών είναι
συνειδητά γκανγκστερικός, το κλείσιμο συνεπάγεται μια απώλεια βαθύτατα ηθικής
φύσεως. Το κάθε βίντεο συνοδευόταν από (άλλοτε λίγα, άλλοτε περισσότερα)
σχόλια, που αποτελούσαν έναν ζωντανό διάλογο μεταξύ υμών και εμού, καθώς επίσης
και από στατιστικά στοιχεία για την απήχηση των βίντεο. Αυτά τα σχόλια δεν
ανήκαν στο YouTube
ούτε σε κανέναν κυνηγό κεφαλών, ανήκαν σε εσάς και σε εμένα. Με το κλείσιμο των
καναλιών, όλα τα σχόλια χάθηκαν χωρίς δυνατότητα ανάκτησης. Πόσο δύσκολο θα
ήταν για το YouTube να
δημιουργήσει ένα αρχείο με όλα τα σχόλια και όλα τα στατιστικά στοιχεία και να
μού το στείλει; Καθόλου, κάτι που κάνει τη στέρηση των διαλόγων μας ακόμα πιο
ανήθικη.
Το YouTube είναι πράγματι η πλέον πλεονεκτική πλατφόρμα για
ανάρτηση βίντεο, ιδίως βίντεο του δικού μου κόνσεπτ. Η χρήση δισκογραφημένης
μουσικής ήταν σε γενικές γραμμές απρόσκοπτη, χωρίς να μού δημιουργεί πρόβλημα
βιωσιμότητας του καναλιού μου. Καθώς αρκετά βίντεο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με
τη μουσική τους υπόκρουση, θα προτιμούσα να μην κοινοποιηθούν ποτέ ξανά, παρά
να υποστούν σίγαση ή να τα συνοδεύσω με μια άσχετη μουσική μελωδία: ο «αποχαιρετισμός
στα Μπραλοβούνια» χρωστά τεράστιο μέρος της αξίας του στη Follia του Vivaldi· οι «23 πολύ ωραίοι μήνες
στη Δυτική Μακεδονία» δεν θα ήταν τόσο ωραίοι χωρίς τη μουσική του Angelo Branduardi· οι «εμπορικές εξαιρέσεις
μεταξύ Μουριών και Στρυμόνος» δεν θα ήταν το ίδιο εξαιρετικές με κάποια άλλη
μουσική συνοδεία, πέραν αυτής του Arash Safaian· ο καλπασμός του 55 πάνω στη γέφυρα της Παπαδιάς δεν θα
ήταν ο ίδιος χωρίς τον καλπασμό του πιάνου δια χειρός Rachmaninoff· το Αμύνταιο δεν θα ήταν
τόσο αγγελοπουλικό χωρίς τη μουσική της Ελένης Καραΐνδρου κ.ο.κ.. Δεν μπορώ
όμως να εξαρτώμαι από μια πλατφόρμα, η οποία κιόλας δεν θα διστάσει να με
αντιμετωπίσει σαν serial
killer επειδή
απλά κάποιος με κατήγγειλε. Τέλος, λοιπόν; Όχι βέβαια! Τα σιδηροδρομικά μου
βίντεο σύντομα θα αναρτηθούν σε άλλη πλατφόρμα, η οποία ευελπιστώ να μού
επιτρέψει το ίδιο κόνσεπτ. Λέτε να με συλλάβει κι εκεί ο Αστυνόμος Χαρίτος;
Και μην ξεχνάτε το πλέον βασικό: αποθηκεύετε καθετί
που σας αρέσει! Αν βρείτε στο internet
κάτι ενδιαφέρον, αποθηκεύστε το και τοπικά. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι την
άλλη μέρα θα είναι εκεί!
Επιστροφή στη στήλη «Δημοσιεύσεις»